PauL <***@is.invalid> wrote on Sun 15 Sep 2024 01:01:39a:
...
Post by KPGHPost by PauLZelf heb ik er maar een stukje van gezien.
Toen Trump over "de zeer gerespecteerde" Victor Orban in Europa
begon te wauwelen heb ik hem weg gemikt.
Hij kon net zo goed zeggen dat Taylor Swift een achtergrond-
In 2016 was de strategie naar mijn indruk tijdens zowel de voor- als
presidentverkiezingen dat kandidaat trump telkens overging op
'hyperbolic speech' (wat door de massamedia als onzin en leugens werd
voorgesteld) als tegenstanders afleidden van zaken die hte grootste
gedeelte van electoraat werkelijk interesseerden -- waar onder met
name financiê«¥ welvaart en veiligheid.
Trump beweerde dat de criminaliteit in de VS âenorm is toegenomenâ
tijdens het presidentschap van Joe Biden, maar dat klopt niet: de
criminaliteit is juist gedaald. Gegevens van de FBI tonen aan dat
gewelddadige criminaliteit een piek bereikte tijdens de coronapandemie
in 2020 (onder Trump), en daarna gestaag bleef dalen. Het aantal
gewelddadige misdrijven daalde in 2023 met 6 procent, en in het eerste
kwartaal van 2024 nog eens met 15 procent. Als Trump dan ook nog eens
beweert dat, als hij de verkiezingen niet wint, ze vervalst zullen
zijn, dan hebben we overduidelijk te maken met iemand die in zijn
eigen leugens gelooft.
'A tale told by an idiot, full of sound and fury, signifying nothing'? :-)
Punt is dat een onderscheid bestaat tussen verschillende vormen van
criminaliteit, en daarnaast vermeende oorzaken. Over beiden ontstaat
vrijwel overal, en speciaal in de US, bij verkiezingen vaak gekrakeel.
Criminaliteit is naar wat ik daarover meekreeg ten eerste een functie
van bevolkingssamenstelling, en heeft als zodanig weinig met politiek
beleid op de korte termijn te maken. Na iets van 30-jarige leeftijd
schijnt vrijwillige (niet ingegeven door de noodzaak om aan voedsel te
komen e.d.) economische (rationele) criminaliteit (wetsovertreding)
overal snel af te nemen.
Op het gedeelte waar beleid op de kortere termijn wel invloed heeft,
hebben verschillende klassen verschillende belangen waarvan de
voorstellingen in de de context van politiek gekrakeel verschillend
wordt voorgesteld.
Werkende klassen (zonder bezit) zijn vermoedelijk wat economische
criminaliteit betreft voornamelijk geïnteresseerd in het risico op
geweldpleging bij inbraken en berovingen e.d. Daarnaast hebben lagere
klassen vermoedelijk meer te maken met geweldpleging veroorzaakt door
sociaalpsychologische problematiek omdat men als cohort vaker onder meer
sociale en/of economische druk staan.
Middenklassen zijn vermoedelijk, afhankelijk van posities, minder
geïnteresseerd in op consumptie gerichte ('kleine') criminaliteit en
daarmee geassocieerde geweldpleging omdat ze daarvan (in hun omgeving)
minder risico lopen, en meer in administratieve criminaliteit (alsmede
'wettige' manipulaties) waardoor hun bestaande relatief beperkte
aanspraken op bezit (financiële welvaart) in gevaar kan komen.
Systeem-elites zijn meestal goed beschermd en hebben in hun omgeving
weinig last 'kleine criminaliteit', en zijn daarin dan minder in
geïnteresseerd. Voor hen staat 'de vrijheid om te manipuleren'
vermoedelijk vaker centraal. En bij dan welke manipulaties al of niet
'crimineel' (onwettig) zouden moeten zijn op basis van waar ze in hun
specifieke posities belang bij hebben.
Concurrerende establishment-politici construeren in deze context
concurrerende (bedriegelijke) narratieven die tegengestelde belangen
zoveel mogelijk verhullen teneinde een zo groot mogelijk electoraat te
kunnen bereiken.
Iemand als Trump is daarentegen een soort politieke 'urban guerrilla
fighter' die in een asymmetrisch conflict het 'wij-narratief' onder de
verschillende 'links-rechts narratieven' van systeem-politici in het
kader van het manipuleren van het electoraat onderuit tracht te halen.
Machiavelli had het naar ik me herinner al over het gevaar van (engels)
'drones' die op de 1 of andere manier buiten een establishment aanspraak
konden maken op welvaart, en die welvaart inzette om een establishment
te ondermijnen waartoe de mogelijkheid toenam naarmate een establishment
meer een parasitair karakter krijgt.
En nu overal in het westen bedrogen populaties opnieuw dolen onder de
walmende schoorstenen van multiculturele bedriegers die alles stelen wat
los en vast zit en daarvan afleiden met steeds belachelijker
argumentatie en sentimentele slogans, is het potentiaal voor het
doorbreken van een 'drone' weer groot geworden.
De strategie achter wat door het establishment nu 'populisme' wordt
genoemd, lijkt eenvoudig de als 'waarheid' voorgestelde
systeem-naratieven te ontmaskeren door door daar openlijk onzin
tegenover te stellen.
Dat kan een effectieve strategie zijn als een bedrogen en berooid
electoraat een revolutionaire (niet te verwarren met 'linkse') uitweg
zoekt, maar die zelfstandig niet kan vinden omdat de verschillende
facties binnen een door propaganda uiteen gespeeld electoraat elkaar
intern neutraliseren...